திசையறியாப் புதுவாழ்வு...!

எமது என்ற...
வாழ்வைத் தொலைத்துவிட்டு
வேற்று நாடுகளில்
தலை எது... வால் எது
புரியாத நம் வாழ்வு.
பேசவும் தவழவும்
கத்துக்குட்டிக் குழந்தைகளாய்.

இருந்தும் ...
இங்கோ நடக்கின்ற சங்கதிகள்.
அதில் ஒன்று...
"எங்களுக்குப் புத்தகம் தந்திட்டான்கள்"
இப்போ நாங்கள் சிட்டிசன்காரர்.
சிறீலங்கன் இல்லை.
கலர் மட்டும்தான் கொஞ்சம் கறுப்பு...
ம்ம்ம்...பரவாயில்லை.

அகதி வாழ்வு....அழிந்து போய்
அந்த நாட்டு அந்தஸ்த்து வாழ்வாம்.
தாய் நாட்டை
விட்டதற்காய்...விற்றதற்காய்
கை குலுக்கலும் வாழ்த்துக்களும்.

அடுத்த நாடு செல்வதற்காய்
விசா கேட்டு
தூதரகம் அலைந்து திரியத் தேவையில்லை.
எந்த நேரமும் எங்கும் போகலாமே...
அப்பப்பா...
என்ன குதூகலிப்பு.
முருகன் பாதம் வைத்து
மரியாதப் பூஜை வேறு கடவுச்சீட்டுக்கு.
சில தினங்கள் தூக்கம் கூட பக்கம் இல்லையாம்.

அதிசயமாய் இருக்கு.
அந்நிய மண்ணில்
எம் எதிர்காலச் சந்ததி
தாய் மண் மறந்து...
தாய் மொழி மறந்து...
இரண்டும் கெட்டான் நிலையில்
தம் வழி எதுவென்று தெரியாமல்.

பாரம்பரியமும்...கலாச்சாரமும்...பண்பாடும்
ஒருபக்கம் இருந்தாலும்
நல் ஒழுக்கமாவது????
தாய் மொழி தெரியாத்
தன் குழந்தை தலை தடவி
"என் பிள்ளைக்குத் தமிழ் தெரியாது"
தாயவளுக்கு அத்தனை பூரிப்பு முகத்தில்!

தாத்தாவும் பாட்டியும்
எட்டாத்தூரத்தில்
பேரன் குரல் கேட்க ஆவலாய்.
பேரனோ!!!!
தாய் மொழியற்று
வலதில்லாதவனாய்.

அது ஒரு பக்கமிருக்க
"சிட்டிசன் தந்திட்டான்கள் எங்களுக்கு"
அப்பாவும் அம்மாவும்
சுவிஸ் சிட்டிசன் மட்டும்தான்.
பெயரும் பிள்ளைகளுக்கு
சுவிஸா... சுவிஸன்
மிச்சமெல்லாம்.....?

அகதிப் பதிவுதான் இருபதுவருடம்.
அந்த நாட்டு மொழி அச்சு பிச்சுதான்.
வேலையோ
கழுவலும்.... துடையலும்தான்.
இயல்புக் குணங்களாய்...
கொடுத்த கடன்
கேட்டால்தான் கிடைக்கும்.
சிலசமயம்... இல்லாமலே போகும்.
10 நிமிடம் பிந்தித்தான்
வேலைக்கோ, வைத்தியசாலைக்கோ,
அன்றாட அலுவல்களுக்கு.

கைத்தொலைபேசியுடன்
தெருவிலும் பேரூந்திலும் கத்திப் பேசியபடி.
குழந்தை குட்டிகளுடன்
தெருவோ,கடையோ,புகையிரதமோ
குப்பையும் போட்டு
குய்யோ முறையோ சத்தமும் போட்டபடி.
உணவோ...
எம் பாரம்பரிய
தட்டு நிறையச் சோறும் கறியும்தான்.
அணிகின்ற ஆடைகளே அதற்குச் சாட்சி.

அயல் நாட்டான் நற்செயல் எதுவும்
அணுவளவு கூட இல்லை.
"தந்திட்டான்கள் சிட்டிசன் எங்களுக்கு"
தலை முட்டி அழுதாலும்
தீராத வேதனை.

நம் மொழியும்...நாமும்
அழிந்து கொண்டிருக்கிறோம்
என்று அறியாமல்
நம்மவர் காட்டும் கூத்து.
இலக்கணத்தின் அர்த்தமே தெரியவில்லை
இதில் இலக்கியம் எப்படி...?

என்னதான் உயர உயரப் பறந்து பார்த்தாலும்
எப்போதும்
நாம்... நாம்தான்.
எத்தனை தலைமுறை தாண்டினாலும்
அகதித் தமிழன்...
என்ற பதிவையும்
தமிழன்...
என்ற அடையாளத்தையும்
யாரால் அழிக்க முடியும்!!!!

29.09.2007

ஹேமா(சுவிஸ்)

	Tweet