வந்தபோதும்
உன் பெயர்கொண்ட
அலை மட்டுமே
உடைக்காமால்
அணைத்துப் போகிறது
என்னை !
வரம் தந்து
தொட்டுத் திரும்பும்
அலையாகவே
இருந்துவிடு
கரையாகவே
இருந்துவிடுகிறேன்
நான் !
நீயில்லா உலகில்
இன்னும்
சூடமுடியா
பூக்கள் பறித்தபடி
நான்....
கொஞ்சம் பொறு
பெருவெளி
கடந்துகொண்டிருக்கிறேன்
ஆனால்
இன்னும்
உன் வாசனை எட்டவில்லை
நியாயத்துக்கு மாறாக
பயணித்த உன்னை
இப்போதும் மன்னிக்கிறேன் !
அன்பென்று
சொல்லிச் சொல்லியே
என் இருப்பைக்
கலைக்கிறாய்
கொஞ்சமாவது
விட்டு வை என்னை
எல்லாமாய் எடுத்துக்கொள்கிறாய்
காற்றுவழி அலைகிறேன்
ஏகாந்தங்களை சரிசெய்தபடி
அங்கும் .....மிதக்கிறேன்
நீ தந்த ஒற்றைச் சிறகோடு !
இன்று...
இப்போ...
இனி...
என்று கடந்துகொண்டே
நிமிர்ந்தும்...
தாழ்ந்தும்...
அகன்றும்...
சுருங்கியும்...
இன்னும்....இன்னுமென
நீண்டுகொண்டே போகிறது
எதிர்பார்ப்பும் ஆவலும்
வாழ்வு நாட்களின்
சேதாரத்தின் இயல்பை
தவிர்ப்பாரின்றி.
வாழ்வின் தத்துவம்
போலானவனே
ஞாலக்கதிரில்
தூங்குகிறாய்
எதுவித பிரக்ஞையுமற்று !
வாசனைத் திரவியங்கள்
ஏதும்
போதுமானதாயில்லை
கனவுகளை
கொன்று புதைக்கிறேன்.
பிணநாற்றம்
என்று முகம் திரும்பி
மூக்குப் பொத்தி
போகிறார்கள்
சிலர்.....
வழியில்
பிணமொன்று
சிதம்பிக்கிடப்பதாய்
எழுதிப் போகிறாய் நீ !
சுவிஸின்
உயர் மலைத்தொடரில்
உன் பெயர்
எழுதி வந்திருக்கிறேன்
உரத்து வாசிக்கக்கூடும்
அவைகள்
தீராப்பிரியங்களின்
சொற்களில்
உறைந்து கிடக்கிறதென் காதல்.
அவனிடமும்
சொல்லாதீர்களென
அதட்டிவிட்டே
தீவனமிட்டு வந்திருக்கிறேன்
வெள்ளை மலைகளின்
குருவிகளுக்கு
சிலுவை ஏந்தியவனின்
நினைவு நாளின்று !
ஹேமா(சுவிஸ்)
| Tweet | ||||
