பூண்டுகள் பூத்து
ஆந்தைகள் உறங்கும்
பகல் பொழுதில்
தோட்டாக்கள் தீர்ந்த
துவக்கிலுள்ள தாகத்தின்
உன்மத்தம் ஊடுருவ...
உப்பின் தூவலாய்
சிறுமழைத் தூரலில் மிதக்க
புரவி முதுகில்
சுருண்ட வண்டென
பெருவனம் புகுந்த கடல்...
இயலாத இராணுவமாய்
ஆரம்பிக்கிறாய் மீண்டும்
உன் தோட்டாக்கள்
இல்லாத துவக்கோடும்
உவ்விடத்திலேயே
ஊசி அபகரித்த
கதுப்புப் பழங்களோடும்!!!
ஹேமா(சுவிஸ்)
| Tweet | ||||
1 comment:
வணக்கம்
கவிதை நன்றாக உள்ளது வாழ்த்துக்கள்
-நன்றி-
-அன்புடன்-
-ரூபன்-
Post a Comment