சபிக்கப்பட்ட இரவு...

பொழுதுகளை
மௌனிக்க வைக்கிறது
என் வீட்டு மெழுகுதிரி
மெல்ல வெளியில் பார்வை பரவ
பகலின் வெளிச்சத்தை
மௌனிக்க வைத்த
இரவைச் சபித்தபடி
தெருவைக் கடக்கிறது
ஒரு காட்டணில்.
தன் மகவை
வயிற்றின் மேல் கட்டியபடி
சாலையில் ஒரு தகப்பன்.
மெல்லிய காற்றையே தாங்காமல்
கொம்பிழக்கும் ஒரு இலை.
உலகின் ஒவ்வொரு மூலையிலும்
ஏதோ ஒரு அவலம் ஆபத்து.
என் அறையில்
இசைக்கிறது மொழியற்ற ஒரு பாடல்.
தனியாக எரியும் மெழுகுதிரிக்கு
நான் துணையென்று நினைக்க
தலையாட்டி
தான் எனக்குத் துணையென்கிறது.
உன் நினைவை மட்டும்
சொல்லாமல் ஒளிக்கிறேன்
மெழுகின் ஒளியும் மெல்லிய இசையும்
மனதை நிறைத்தாலும்
நிறையவில்லை இன்றைய நாளும்
நீயில்லாமல்....!!!

ஹேமா(சுவிஸ்)