எம் கையில் எதுவுமில்லை...

காற்றின் தெறிப்பில்
காதில் படும் அவலங்கள்.
கண்ணெதிரே
கடந்து நடக்கும் மனிதர்கள்.
முத்தமென்று நடுத்தெருவில்
எச்சில் அப்பும் அட்டைகள்.
வியர்வை மணத்திற்காய்
முறைக்கும் கண்கள்.

குழந்தைகளின் கூச்சல்கள் அழுகைகள்.
நடுநிலையில்லா ஊடகங்களின் உளறல்கள்.
போகிற போக்கில் கண்டதைக் காணாமல்
கேட்டதைக் கேளாமலேயே
நேரத்தை அளந்து ஓடும் கால்கள்.
இடையே நானும் ...
கடந்து போக வேண்டியதாய் இருக்கிறது.

தவற விட்ட புகையிரதத்திற்காக
புகையிரதத்தைத்
திட்டித் தீர்க்கும் பயணிகள்.
பொது இடங்களில் கைபேசியோடு
பைத்தியமாய் வளவளக்கும் இளசுகள்.
கவர்ச்சியாய் இடையசைக்கும் நாகரீகங்கள்.

பேரூந்துக்குள் பறையடிக்கும்
பக்கத்து வீட்டு அலசல்கள்.
தீமைகளைத் திரையிட்டுத்
துயருக்கு ஆடையிட்டு
பம்மாத்துக் காட்டும் பூதங்கள்.

யார் எப்படித்தான்
எதைப்பற்றிக் கருத்துரைத்தாலும்
அவரவர் திசை
அவரவர் கால்கள் வழியே.
எரிச்சலாய்தான் இருக்கிறது.
என்றாலும்....
எதுவுமே எம் கையில் இல்லை.

திருப்தியாய் இல்லாவிடிலும்
வாழ்வின் சக்கரங்கள் சுழன்று
எங்களை அரைத்தபடிதானே!!!

ஹேமா(சுவிஸ்)