தப்பானதப்பின் தாளத்துக்கும் ஆடுகிறது !
தரை விழுந்து இறந்த பூக்களை
தலையில் சூடிச் சிரிக்கிறது !
சொந்தங்களைக் கண்டதால்
புன்னகைத்து வைக்கிறது !
தான் பாடமாக்கிய
தேவாரமும் திருவாசகமும் என
தானும் சேர்ந்தே ஒப்புவிக்கிறது !
தகப்பன் தூக்கும் தீச்சட்டியை
தான் தூக்க அடம் பிடிக்கிறது !
ஓட்டை போட்ட பானையில்
நீர் பிடித்து
குடிக்கவும் ஓடுகிறது !
தன் தாய்
இறந்ததை அறியா
அந்தக் குழந்தை!!!
ஹேமா(சுவிஸ்)
//தன் தாய்
ReplyDeleteஇறந்ததை அறியாக் குழந்தை!!!//
arumai
அருமை ஹேமா
ReplyDeleteஅறியா குழந்தை சிரிக்கும்.
ReplyDeleteஅறிகின்ற குழந்தை அழும்.
அழுவதும், சிரிப்பதும் வயது
நடத்தும் பாடத்தின் விளைவோ.
அழகான ஓவியமான கவிதை. மனதை வருடிச்செல்கிறது.
ReplyDeleteநச்... No Words More..
ReplyDeleteஅறியா வயசு... சுட்டுப்போட்டு
ReplyDeleteநல்லா இருக்கு
கடைசி ஒத்தவரியில் உயிரெடுக்குது
சோகத்தை உணராத குழந்தை அதைவிட மிகுந்த சோகத்தையே உருவாக்குகிறது
ReplyDeleteகவிதை அருமை
சோகமான கவிதை ஹேமா
ReplyDeleteநெஞ்சை உருகிடுச்சு
ReplyDeleteநல்லாருக்குப்பா.
ReplyDeleteகவிதை சோகம்..... நடை அழகு...
ReplyDeleteஇப்படியே எழுதுங்க.
மனதை பிசையும் கவிதை ...
ReplyDeleteஅறியா வயசு
ReplyDeleteதெரியா மனசு
வலி
விஜய்
கடைசி வரி இல்லை என்றாலும் இது ஒரு நல்ல கவிதைதான்.. ஆனால் கடைசி வரிக்காகத்தான் இந்த கவிதை அல்லவா..
ReplyDeleteஅது சரி, வாழ்க்கை என்றால் இன்பம் துன்பம் இரண்டும் தானே..
தன் தாய்
ReplyDeleteஇறந்ததை அறியாக் குழந்தை!!!//
இந்த வார்த்தைகளுக்குள் எத்தனை விதமான சோடணைகளை உள்ளடக்கி கவிதையைத் தந்துள்ளீர்கள். கவிதை அருமை என்று ஒரு வரியில் எப்படிச் சொல்ல முடியும்?
ஒரு குழந்தையின் மன நிலையை அருமையாக, ஆழமாக, அர்த்தமாக கவிதையாக்கியுள்ளீர்கள்.
பிஞ்சு வயசு.. கள்ளமில்லா உள்ளம் கொண்ட மனசு..
தன் தாய்
ReplyDeleteஇறந்ததை அறியாக் குழந்தை!!!
எப்படிம்மா புகழறது.. மனசு வலிக்கும் போது.. வெறும் கவிதையாய் பார்க்க சக்தி இல்லை.
ரொம்ப நல்லாயிருக்கு ஹேமா.
ReplyDeleteஉசிருள்ள ஒருமனதின் கடைசிநேர வலிபோல யாவும் இந்த கவிதைக்கு... அருமைங்க ஹேமா...
ReplyDeleteகொடுமை!
ReplyDeleteமுதல் இரண்டு வரிகளைப் படிக்கும் போது புன்னகைக்கும் மனம், அடுத்தடுத்த வரிகளில் அதிர்கிறது. கடைசி வரி உச்ச கட்ட சோகம்.
ReplyDelete//தன் தாய்
ReplyDeleteஇறந்ததை அறியாக் குழந்தை!!!//
ம்ம்ம்ம் கொடுமைதான்...
மிக அருமையான கவிதை ஹேமா அக்கா..
ReplyDeleteமனதோடு ஒட்டிக்கொண்டது வார்த்தைகள்..
//எனக்கு முன்னால் நடக்காதே.உன்னைத் தொடர முடியாமல் போகலாம். எனக்குப் பின்னால் நடக்காதே.நான் உன்னைப் பார்க்கவும், வழிநடத்தவும் முடியாமல் போகலாம்.என் கூட இணையாக நட.நண்பனாக இருக்கலாம்.//
ReplyDeleteஉங்கள் பிளாக்கில் மேலே வலம் வரும் வாசகம் இது அழகு..
அறியாத குழந்தைக்கு புரிய வைத்தமைக்குஅழகு.மனசை தொட்டு செல்கிறது.
ReplyDeleteஅருமையான கவிதை முடிவில் இந்த கவலை கலங்க வைத்தது
ReplyDeleteநன்றி தோழி
:(
ReplyDeleteஎன்னோட சின்ன வயசு படம் எப்படி கிடைச்சது உங்களுக்கு ?
ReplyDeleteஅழகான படம்.
ReplyDeleteஆனால், அழ வைக்கிறது கவிதை.
அழகான படம்
ReplyDeleteஅழ வைக்கும் கவிதை.....
அறியா நிலை...
ReplyDeleteஅறியவைக்கும் கவிதை...
அனைவரையும் அழவச்சு பார்ப்பதில்
ReplyDeleteஅப்படி ஒரு சந்தோசம் - ஹேமாவின் கவிதைக்கு.
அப்பா!
ReplyDeleteபயங்கர வலி ஹேமா.
வாசிச்சிக்கிட்டே வரும்போது ஒட்டிக்கிட்ட புன்னகை கடைசிவரியில் உதிர்ந்துபோச்சு ஹேமா.. வலியான கவிதை.
ReplyDeleteகடும் வலி... கடைசி வரியில்
ReplyDeleteபெற்றவர் இல்லாத குழந்தை பருவம் கொடுமை. உங்கள் கவிதை வரிகளில் அந்த வேதனை மனதை தைக்கிறது ஹேமா.
ReplyDeleteமனதை கலங்க அடிக்கிறது, கவிதை வரிகள்...
ReplyDeleteதன் தாய்
ReplyDeleteஇறந்ததை அறியாக் குழந்தை!!!
சோகத்தை உணராத குழந்தை நல்ல கவிதை
கள்ளம் கபடம்,போட்டி பொறாமை
ReplyDeleteவஞ்சகம் சூது தெரியாமல்...
இருப்பதுதான் குழந்தை
அதற்கு எல்லாமே,எல்லோரும்தான்
உலகம் பிரித்துப் பார்க்க தெரியாத
நல்ல மனம்..
அப்புறம் வளர்ந்து விட்டால்..மனமொரு
குரங்காகிவிடும்
நானும் சில வேளைகளில் இன்னும்
குழந்தையாய் இருந்திருக்கலாமே என
அடிக்கடி யோசிப்பதுண்டு
ம்ம்ம்ம.....
குழந்தை நிலாவில்
குழந்தையாகி
குழந்தையையெண்ணி
குழைத்த க{வி}ளி
குழியில் சிக்கி
குளற வைத்துவிட்டது
“குழந்தை” உள்ளங்களை
நன்றி
சின்னப் பொண்ணு
Even though a touching one,nalla varihal Hema.
ReplyDeleteஅறியா வயசின் கொடுமை.
ReplyDeleteமிகவும் பாதித்தது.
ReplyDeletehttp://adisuvadu.blogspot.com/2010/06/blog-post_27.html
hema ungalukku onnu theriyuma?!
ReplyDeletevalihala puranthalla oru super way intha ariyamai than....
neraya time intha mathiri than.... pch but hema life is God`s wonderful gift jeyikka than poranthennu ovvoru murai thorkum pothum sirichutae solran antha ariya kulanthai mathiri..
but nice hema......
no w0rds to write down....
ReplyDeleteeppoluthu oliumoo aragam...
வித்தியாசமான வலியுடன் கூடிய கவிதை அருமை ஹேமா
ReplyDeleteஒரு குழந்தை உருட்டும் மிக பெரிய சோகம்...கடைசி வரியில் மனது கனமாகி விடுகிறது
ReplyDeleteமனதை கனக்கச் செய்கிறது.
ReplyDeleteசுட்ட கவிதை!
ReplyDeleteமனதை!
:(
அழக்குழந்தையின் போட்டோவும் அதற்கு நேர்மாறாய் கவிதையும் அருமை தோழி
ReplyDeleteஇதுவலியின் வலி..
இறுக்கமான, சுமையான வரிகள்;சுவையானவையும் கூட
ReplyDeleteஅருமை அருமை அறியா வயசை நினைக்க முடிந்தது வரிகளில்
ReplyDeleteமனதை நிலை தடுமாற வைத்து விட்டது. உங்கள் கவிதை.
ReplyDeleteகடைசி வரி கலங்க வைத்தது ஹேமா
ReplyDeleteஉலுக்கி விட்டீர்களே ஹேமா:(!
ReplyDeleteவேலை மிக அதிகமோ?
ReplyDeleteஆளை காணலையே?
அருமை ஹேமா.
ReplyDelete//தன் தாய்
ReplyDeleteஇறந்ததை அறியாக் குழந்தை!!!//
மிகவும் பிடித்த வரிகள்.
சோகத்தை உணராத குழந்தை நம்மிடம் சோகத்தை தான் கொண்டு வருகிறது.நல்ல கவிதை சகோதரி
ReplyDeleteஹேமா !
ReplyDeleteஏம்மா !
ஒரு கணத்தில் என்னை
உருக்கிவிட்டீர்களே !
ஏன் இக்கவிதை !!
சொல்லம்மா ....
சுப்பு ரத்தினம்.
http://vazhvuneri.blogspot.com
சொல்ல இயலா வலி
ReplyDeleteகடைசி வரியைப் படிக்கையில்
நெஞ்சைக் குத்திக் கிழிக்கும் கடைசி வரிகள்...பிரமாதம்
ReplyDelete