ஏன் அழைத்தாய்...

நீ என்னை அழைத்த வேளையில்
தொலையும் என்னை
இழுத்து நிறுத்திக்கொண்டிருந்தேன்.

கம்பீரமாய் மயக்கினாலும்
அன்று இரும்புக் குழாய்களுக்குள் சிக்கி
வயலின் இசைத்த நிகழ்வொன்றை
வந்து கலைத்தது உன் குரல்.

மண்ணின் பசளைக்காகவே
பயிரிடப்படுவது போலானது
என் மண்ணில் பலர் வாழ்வு.

இப்போதும் நக இடுக்குகளில்
வழியும் இரத்தமும் சதைக்குவியலும்
அப்படியேதான்.
உன் குரலுக்குள் நான் அடங்கிவிட்டால்
என் இறப்பு இன்றைய நாளிலேயே.

சொல்லிகொள்ளாமலே வருகிறது
என் அறைக்குள்
இரவும் பகலும்
சந்திரனும் சூரியனும்
பெயர் தெரியாத பூவின் வாசனையும்
உன் சுவாசம் கலந்த
சிகரெட்டின் வாசனையும் கூட.

சமயம் கிடைக்கும்போது வா
என்னோடு நீயும் காண !!!

ஹேமா(சுவிஸ்)