புன்னகை தேடுகிறீர் எனக்குள்...

சிறையெடுத்து
தனக்குள் புதைத்தபடி
நல்லவனாய் நடிக்கிறான் ஒருவன்.
கொஞ்சம்
கேட்டுத்தான் பாருங்களேன்
அவனையே.
என் புன்னகை பார்க்க.

பரிதாபம் தூது போக
யாரோ எல்லாம்
இரங்கித் தருகிறார்கள்
இரவல் புன்னகை.
வேணாம்...தேவையே இல்லை
தேவை எனக்கு
என் இயல்பில் புன்னகை.

முறைக்கிறான்...முறைக்கிறான்
முறையோ என்று
எரிகிறான்...எரிக்கிறான்.
புன்னகை பறித்து
அன்பின் இடைவெளி குறைத்து
போர்க்களம் ஆக்குகிறான்.
சுயநலத்தின் மொத்தமாய்
சுள்ளான்போல ஒரு உருவம்.
புன்னகை புதைக்கும் பைத்தியக்காரன்.

என் புன்னகையை மீட்டிருக்கிறேன்
எத்தனையோ தடவைகள்
கெஞ்சி மன்றாடி.
சுவரில் தொங்குகிறான் நிழலாய்.
விழி சுழற்றி
பார்த்து முறைக்கிறான்.

தருகிறான்
அருகில் இருக்கும்வரை.
கள்ளன்
பிரிகையில் கொண்டே போகிறான்
தன்னுடனேயே.
என்ன செய்ய நான் ?
சிறைப்பட்டதாய் என் சிரிப்பு.
தெரியவில்லை மீட்டு எடுக்க.

வேந்தர்களின் விலங்கிற்கும்
அகப்படாத என் புன்னகை
இவன் பூ விலங்கிற்குள்
அகப்பட்டது அதிசயம்தான்.

விட்டுவிட்டேன்
இப்போ எல்லாம்
போடா...போ
நீயே வைத்துக்கொள்.
உதட்டின் ஓரம்
போதுமாம்
சின்னதாய் கொஞ்சம்
திரும்பவும் தான் வரும் வரைக்கும் !!!

ஹேமா(சுவிஸ்)