பச்சைக் கள்ளன்...

நீ...
உதடு
பதித்தெழுதியபோது
தெரியவில்லை
நம்
உயிர் தொட்டெழுதும்
வாழ்வின் உயிலென்று.

உன் நிழலால்
புசிக்கப்பட
என் மிச்சங்கள்
பாசியாய் வழுக்கி
எம்பிப் பறக்கிறது
உதட்டுப் பூக்களென
பச்சை பச்சையாய்.

காதலாய்
மலைப்பாம்பெனப்
பற்றிக்கொண்டு
என் இறகையும்
பறித்துக்கொண்டு
பற்றிக்கொண்டதும்
பறித்துக்கொண்டதும்
நானென
பறையடிக்கிறாயே
இறகுக்கள்வனே.

பறவையாதலும்
பைத்தியமாதலும்
சுகம்தான்
அன்பின் தோள்களில்.

பச்சைக் கள்ளா
உனக்கா தெரியாது
அன்பின் பாரம்!!!

குழந்தைநிலா ஹேமா.