தமிழ் இசைப் ப்ரியங்கள்...

அவகாசமேதும் தந்து
பேசவில்லை அவர்கள்.

புணர்தல்
அதுவும்....
இவள்
'பிரபாகரனின் மகள்'
என்கிற நோக்கிலேயே
எத்தனை தரம்
எப்படிப் புணரலாம்
என்பதில் மட்டுமே
குறிக்கோளாயிருந்தனர்
புத்தனின் புத்திரர்கள்.

’நான் அவள் இல்லை’
என்பதை ஏற்கக்கூட
அவர்களிடம் நிதானமில்லை.

புதைகுழி மூடமுன்
விழும் துளிக் கண்ணீரை
அழிக்கும் மழைபோல்
தாட்சண்யமற்றுக் கிடந்தது
அவர்களின் திட்டும்
ஏச்சும் நடத்தையும்.

ஒவ்வொருவனின்
புணர்தலையும்
காறித்துப்புதலில்
வீணானது என் சக்தி.

ஒரு கோழிக்குஞ்சின்
பலம் கொண்டமட்டும் கொத்த
முத்தமிட முயல்வதாய்
டிக் டக் வார்த்தைகள்.

சமாதானத்துக்காய் ஏந்தி
சமாளிக்கப் போர்த்திய
வெள்ளைத்துணியில்
என் பரம்பரைக்கான
முட்டைகள் செத்திருக்கலாம்
சில உயிரணுக்கள்
மண்மூடிய
ஏதோவொரு மடியில்
நிறைந்திருக்கக்கூடும்.

நான்....
என்னைத் தின்று தின்றுதான்
செத்துக்கொண்டிருந்தேன்
யாரும் என்னைக்
கொல்லமுடியாதென்பதை
அறியாத சாத்தான்கள்
புணர்ந்தது
அவர்களின் காய்ந்த நாட்களை.

சேற்றில் கலைந்த
என் மானம் காத்திருக்கும்
சிவப்புச் சால்வைகளின்
கழுத்து வாசலில்.

அவர்கள்
வீட்டை நக்கும்
வளர்ப்பு நாயல்ல நான்
நான் நானாய்த்தான்
தமிழ் காத்த
தமிழச்சியாய்த்தான்
செத்துக்கொண்டிருந்தேன்!!!

ஹேமா(சுவிஸ்)