கொலை வெறியோடு ஒரு காதல்...

கூரான ஆயுதத்தோடு
அலைந்துகொண்டிருந்தது அது
காலை மாலை
கண் குவியும்
சமயங்கள் முழுதும்.


காதலின் ஏக்கம்
கனவுகளின் தேவதை
கண்ணீர் விட்ட
சமயம் ஒன்றில்,
ஒரு மாலையில்
விரும்பிய பாடல் கேட்டபோது
நடந்த அதிசயம் அது
வறண்ட நிலத்தில்
வானம் பொழிந்தாற்போல்
ஒரு பாடல்
அதிசயப் பூ ஒன்று வழிமாறி
என் கைக்குள் விழுந்ததாய்.


எதிர்பார்ப்புக்களுக்கும்
ஏமாற்றங்களுக்கும் இடையில்
தூங்குபவள் நான்
எப்படி அந்தப் பூ?
சந்தோஷத்தின்
பிறப்பு நிகழ்ந்த நிமிஷம் அது
இருளின் ஒரு சிறு
துவார வெளிச்சத்தில்
கண்டேன் அந்த ஆயுதத்தை
நாள் ஒன்று கை அசைத்து
விடைபெறும் நொடி அது.


மெலிந்த மனதில்
ஈட்டியாய் ஏறி
இறுக்கி நெரித்து முறுக்கி
மூச்சின் குறுக்குவழியில் அது
யாரிடமும் சொல்லமுடியா அவதி
இரத்தம் வழிய
அசைக்க வலி எடுத்தது
என் தேகம்
இயற்கை வைத்தியம் தந்து
சரீரம் குடைந்தது அப்பாடல்
நோய் மாற்றினாலும்
வடு மறையாமல் இன்றும்.


பின்பு ஒரு நாளில்
காற்றின் கரம் தொட்டு
மழை தடவி வந்தது
மீண்டும் அது
சிலுவை சுமந்து
கற்களால்
காயப்பட்ட காலம் அது.
நிதர்சனங்கள் நீத்துப்போய்
மரணச் சிநேகிதியின்
சிக்கெடுக்கும்
விளையாட்டில் நான்.


பூக்களும் பாடல்களும்
தத்துவப் புத்தகங்களும்
கலையம்சமாய்
என் இருப்பிடம்
மாற்றியது அது
அக்கறை தவிர்த்து
அக்கரையில் நான்.


கொல்ல மனமின்றி
பொறுமையின் எல்லையில்
துரத்திய ஆயுதம்
அந்தக் கூரான ஆயுதம்
மெல்ல மீண்டும் ஒரு நாளில்
என் திசை அறிந்து
வந்தே விட்டது
என் வாசல் தேடி
தன் காதல் என்னும்
கூரான அந்த
அன்பு ஆயுதம் தாங்கி!!!


ஹேமா(சுவிஸ்)