நினைவுக்குள் ஒரு நிழல்...

கணணி காவி வந்தது
"கனவில் எப்போதும் நீ மட்டுமே"
என்கிற வரிகளை.
யார் நீ எங்கிருக்கிறாய்.
எப்படி எனக்குள் இத்தனை ஆழமாக.

அதிசயம்தான் பிரியமானவனே!
உன்னை அறியவில்லை நான்.
கனவின் காடு தாண்டிய
ஒரு தொங்கலில் என்கூடு.
காலச்சக்கரம் ஓடிய திசையின்
வேகத்தில் சந்தித்ததாய்
ஒரு ஞாபகம்.
பின்னர்
ம்ம்ம்....
இல்லவே இல்லை.

என்றாலும்
சில சமயங்களில்
நக இடுக்குச் சறுக்குகளிலும்
நினைவு மேட்டு
வழுக்கல்களிலும்
விழுந்து எழும்பும்போது
முட்டி மோதிப் போவாய் நீயும்.

கவனிப்பார் அற்ற குடிசையில்
கிடக்கும் சிம்னி விளக்கிற்குள்,
அழுது களைத்த குழந்தையை
ஆசுவாசப்படுத்த
இரங்கிய தாயின் முலைக்குள்,
பருவ வயதில் திணறித்
திக்குமுக்காடும்
பருவங்களுக்குள்
உன்னைக் கண்டதாய் ஞாபகங்கள்.

சொல்லிக் கொள்ளாமலேயே
கதவு தட்டும் விருந்தாளியாய்
வந்து விரட்டும் உன் நினைவுகள்.
ஏன் என்று கேட்காமலேயே
வரவேற்றும் கொள்கிறேன்.

என்றாலும்...
வாழ்வுச் சகதிக்குள்
அமிழ்ந்து போகாமல்
காத்துக் கிடக்கிறேன்
உன்னைக் காண.
யார் நீ எங்கிருக்கிறாய்
ஏன் எனக்குள்
இத்தனை ஆழமாக!!!

ஹேமா(சுவிஸ்)