வாழ்கிறோமா நாம்...

வேதனையின் விளிம்பில்
வெடிக்கிறது கவித் தீ ஒன்று.

வாழ்கிறோமா நாம்!!!

தாய் மண்ணை உதறி விட்டுப்
பாச பந்தங்களை பறக்கவிட்டு
பெற்றவர்களைப் புறக்கணித்துவிட்டு
சுக்காய்ச் சிதறிய உள்ளத்தைத்
தேடிப் பொறுக்கிச் சேர்த்துக்கொண்டு
வெளி நாடு என்று
வெளியேறி விட்டோமே

வாழ்கிறோமா நாம்!!!

ஓடி ஓடி உழைக்கிறோம்
கடிகாரத்தின் முட்களோடு
நாமும் சேர்ந்தோடி
முகவரி அற்ற அகதியென்ற
அழகான அடிமைப் பெயரோடு.
ஆடம்பரப் பெருவாழ்வு
அருவருப்பாயிருக்கிறது.
அவிந்த நிறத்தில்
வெளிறிய முகங்கள்.
முகமூடியற்ற
மூடி மறைத்த முகமூடி முகங்கள்.

வாழ்கிறோமா நாம்!!!

மின்சார மூழ்கடிப்பால்
சந்திரன் சிந்தும் சிரிப்புக் கூட
கண்களை விட்டுக் காணாத்தூரம்.
முற்றத்து மல்லிகையின்
சுகந்த வாசனையோடு
நிலவின் கொள்ளை அழகில்
அம்மா குழை சோறு குழைத்துத் தர
எனக்கு முந்தி...உனக்கு முந்தி என்று
தம்பியோடும் தங்கையோடும்
சண்டையிட்டுப் பகிர்ந்துண்ட நாட்கள்
அன்று...

இன்று...
நாலு கறிகள் சமைத்தும்
நாலு பேர் இல்லாமல்
மனம் முழுதும் விரக்தியோடு
வெறுமனே தின்று திணித்து
பெருமூச்சொடு பஞ்சுப் படுக்கையில் நாம்.

வாழ்கிறோமா நாம்!!!

காடு களஞ்சிகளை விற்று
நகை நட்டுக்களை விற்று
நின்மதியையும் சேர்த்தல்லவா
விற்றுவிட்டு வந்திருக்கிறோம்.
புயல் காற்றில் அல்லாடும்
இலவம் பஞ்சிற்குக் கூட
ஏதோ ஒரு நாள்...
என்றோ...எங்கோ
அமைதி கிடைக்கும்.
கேட்பதுவும் கிடைக்கப்படும்.
எமக்கு..???

வாழ்கிறோமா நாம்!!!!

வருடமும் பிறப்பும் என்றும்தான்.
ஈழத் தமிழனுக்கு எப்போ
புதிதாய் பிறப்பொன்று!!!

ஹேமா(சுவிஸ்)